Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

edendi appetens

  • 1 appetens

    appĕtens, entis (adpĕtens) avide de, qui désire, qui convoite, ambitieux.    - appetentissimus alicujus, Plin.: qui sent une forte inclination pour qqn.    - sumus adpetentissimi honestatis, Cic. Tusc. 2, 58: nous sommes très épris de la beauté morale.    - alieni appetens: qui convoite le bien d'autrui.    - appetens gloriæ, Cic. Imp. Pomp. 3: passionné pour la gloire.
    * * *
    appĕtens, entis (adpĕtens) avide de, qui désire, qui convoite, ambitieux.    - appetentissimus alicujus, Plin.: qui sent une forte inclination pour qqn.    - sumus adpetentissimi honestatis, Cic. Tusc. 2, 58: nous sommes très épris de la beauté morale.    - alieni appetens: qui convoite le bien d'autrui.    - appetens gloriæ, Cic. Imp. Pomp. 3: passionné pour la gloire.
    * * *
    I.
        Appetens, Participium. vt Appetente luce. Tacit. Approchant.
    II.
        Appetens, pen. corr. Nomen ex participio: vnde Appetentior, et appetentissimus. Cic. Convoiteux, et qui tasche à avoir quelque chose.
    \
        Alieni appetens. Sallust. Convoiteux du bien d'autruy.
    \
        Edendi appetens. Gel. Ayant desir de manger.

    Dictionarium latinogallicum > appetens

  • 2 appetens

    appetēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. appeto), trachtend, strebend, begierig nach etw., m. folg. Genet., I) im allg.: appetens gloriae atque avidus laudis, Cic.: app. edendi, Gell.: alieni appetens, Cic. u. (Ggstz. sui profusus) Sall.: appotentior famae, Tac.: nihil est appetentius similium sui, nihil rapacius quam natura, Cic.: studiosissimus appetentissimusque honestatis, Cic.: homo tui appetentissimus, Cic. – II) insbes., begierig nach Geld, begehrlich = habsüchtig, homo non cupidus neque appetens, Cic.: gratus animus, non appetens, Cic.

    lateinisch-deutsches > appetens

  • 3 appetens

    appetēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. appeto), trachtend, strebend, begierig nach etw., m. folg. Genet., I) im allg.: appetens gloriae atque avidus laudis, Cic.: app. edendi, Gell.: alieni appetens, Cic. u. (Ggstz. sui profusus) Sall.: appotentior famae, Tac.: nihil est appetentius similium sui, nihil rapacius quam natura, Cic.: studiosissimus appetentissimusque honestatis, Cic.: homo tui appetentissimus, Cic. – II) insbes., begierig nach Geld, begehrlich = habsüchtig, homo non cupidus neque appetens, Cic.: gratus animus, non appetens, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appetens

  • 4 Appetit

    Appetit, cibi cupiditas od. aviditas od. appetentia. cibi appetendi aviditas (Eßlust). – fames (Hunger): – zu starker A., edacitas: Mangel an A., cibi fastidium; cibi satietas (wenn man schon gesättigt ist). – A. haben, cibum appetere: alci cibi cupiditas est: A. habend, cibi od. edendi appetens: guten A. haben, mit A. essen, libenter cenare (übh.); libenter cibum sumere (v. einem Kranken): keinen A. haben, alci cibi cupiditas non est: gar keinen, cibum fastidire: keinen A. mehr haben (gesättigt sein), satiatum esse; cibi satietate teneri: A. machen, erregen (v. Speisen), cibi cupiditatem excitare: appetentiam cibi facere: sich wieder A. verschaffen, aviditatem cibi appetendi revocare: der A. kommt wieder, cupiditas cibi revertit.

    deutsch-lateinisches > Appetit

  • 5 hung[e]rig

    hung[e]rig, I) Hunger habend, hungernd: esuriens (sowohl eig., Ggstz. satur; als auch bildl. = begierig). – edendi appetens (eig., eßlustig). – cibi avidus (eig., begierig nach Speise). – fame laborans oder pressus (eig., Hunger leidend, vom Hunger geplagt). – ieiunus (eig., nüchtern, noch nüchtern, auch bei uns für »hungerig«). – h. sein, s. »Hunger haben« unter »Hunger«. – II) verhungert: famelĭcus. – fame maceratus (von Hunger abgemergelt). – fame enectus (vor Hunger fast umgekommen, ganz abgehungert).

    deutsch-lateinisches > hung[e]rig

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»